Kuči, Piperi, Klimenti i druga plemena u velikom boju potukli Turke, u proljeće 1688.

[Ćipur]

Bitka na Malom Orljevu, marta 1688. godine

U Rimu je 1896. godine izašla knjiga koju je priredio Ferdinando Ongania. Knjiga je sastavljena od izvještaja kotorskih providura Veneciji, a u knjizi su objavljeni i drugi dokumenti iz venecijanskog arhiva, vezani za Crnu Goru iz perioda od 1687. - 1735. godine.
Radi se dakle o istorijskim dokumentima/izvorima I klase.

Knjiga je izdata sredstvima talijanske kraljevske kuće. Knjiga je izdata u vrijeme stupanja u brak Jelene Petrović (kćerke kralja Nikole), sa italijanskim prestolonasljednikom. Motiv zbog kojeg je talijanska kraljevska kuća naručila da se objavi ova knjiga, vjerovatno je bio, da bi se pokazali duboki korijeni veza između Italije (Venecije) i Crne Gore. Poslije skoro 100 godina, 1998. godine, CID iz Podgorice je objavio i preveo knjigu na naš jezik. Knjigu je preveo sa talijanskog Dragan Mraović, ogorčeni anticrnogorac, sadašnji kolumnista DAN-a.

Kako su Kuči, Piperi, Klimenti, Bratonožići i druga plemena potukli Turke, na proljeće 1688. godine

Ovo je dakle istorijski izvor I klase, extra klase! Potpuno je, naravno, ukriven od Kuča, Pipera, Bratonožića od Crnogoraca uopšte, iz nekoliko razloga. Jako se kosi sa svetosavskim bajkama koje su inače proglašene za pravu istoriju, znači kosi se sa zvanično istorijom koja se kod nas izučava, a naša zvanična istorija je prilagođena svetosavlju.

1.
Iz ovih dokumenata se vidi da su naša plemena bila podanici Venecije, Venecija je imala protektorat nad Crnom Gorom, što nikada nije rečeno u našim zvaničnim ustvari - svetosavskim istorijama.

2.
Vidi se da je potpuna laž da su Crnogorci robovali pod Turcima, od toga nema ništa, to je čista laž. Zvanična istorija je proglasila kako su se Crnogorci digli na ustanak 1711. na poziv ruskog cara Petra Velikog, vidimo da je to čista laž, crnogorska plemena su bila slobodna i prije toga. Ova i slične bitka su prećutane, jer je naša istorija morala da bude prilagođena srpskoj - ropskoj istoriji. Znači morala su se ovakve bitke prećutkivati da bi se i mi prikazali kao dio Srba - turskih podanika/robova/raje. Naučnici znaju da ne psotoji jedan narod sa dvije razilčite istorije, zato se morala slobodarska crnogorska istorija slugenarizirati / posluganiti.

3.
Treća stvar koja se kosi sa svetosvskim bajkama koje su kod nas proglašene za istoriju, a te bajke pod nazivom predmeta Istorija se kod izučavaju u školama, treća stvar je ta što se jedno žestoko albansko pleme, ustvari najžešće albansko pleme - Klimenti, borilo zajedno sa Kučima, Piperima, Bratonožićima, Bjelopavlićima ... Znači, to Svetosavlje nikako ne dozvoljava - da su se Albanci i Kuči i Piperi zajednički borili protiv Turaka, jer po svetosavskoj dogmi Albanac može biti samo i isključivo neprijatelj, a nikako saveznik.

4.
Četvrta stvar je, u samim dokumentima/istorijskim izvorima ne postoje nikakvi Srbi, pa se i to užasno kosi sa Svetosavljem.

Zato je opšti zaključak svetosavske "naučne" istoriografske škole - UKRITI CIJELU CRNOGORSKU ISTORIJU!!!

Eventualno, ako neko spomene ovakve bitke, kao recimo list DAN iz pera nekog Svetosavca, u takvim se tekstovima dodaju pridjevi - srpska plemena, srpski vitezovi i slične nebuloze se kite, iako Kuči, Klimenti, Piperi ... pojma nijesu imali da su Srbi!

Evo iskaza koji su u vezi bitke dali Kuči - venecijanskom Providuru 2. aprila 1688. a Providur je iskaz poslao Senatu Republike Venecije.

Iskaz samih Kuča i ostalih plemena, u vezi bitke.

.

[Ćipur]

Đirolamo Korner, dan poslije iskaza koji su dala plemena, šalje svoj izvještaj Senatu Republike Venecije

Pošto su plemena dala izvještaj/iskaz, sjutradan 3. aprila 1688. godine mletački providur Đirolamo Korner poslao je svoj izvještaj, Senatu Republike Venecije.
Bitka se prema ovim istorijskim izvorima odigrala 20. marta 1688. godine, a u bici su posredno učešća imali i mletački vojnici, pod upravom samih Venecijanaca, koji su sprječavali Turke u njihovim namjerama na drugim područjima Crne Gore.

Ovaj tadašnji mletački Providur u izvještaju Senatu Republike Venecije, naziva naše pretke na najispravniji mogući način - PLEMENA! Tako mu je najprirodnije bilo. Svi mi, bar na ovom forumu znamo, da plemena ne postoje kod Srba ... samo su se kod Crnogoraca i Albanaca na Balkanu zadržala plemena.

"Plemena, dakle, slave tako značajnu pobjedu ..."

.

[Ćipur]

10. aprila 1688. Senat Republike Venecije šalje pismo / uputstva providuru Đirolamu Korneru. Zadovoljni Senat nagrađuje crnogorska plemena zbog velikog vojnog uspjeha protiv Turaka.

.

[Ćipur]

"Korist od pobjede koju su izvojevali Kuči, Klimenti i Piperi nad vojskom Sulejman-paše ..."

24. aprila 1688. godine Vanredni Providur Đovani Batista Kalbo, izvještava Senat Venecije o daljim, manjim, ali neprestanim bitkama Crnogoraca i Mlečana, protiv Turaka.
Prilično je jasan ko je dobio veliku bitku protiv vojske Sulejman-paše, mjesec dana ranije, kaže da su to: Kuči, Klimenti i Piperi.

.

[Ćipur]

18. decembar 1706.

U rodnom Kotoru, umro je Ivan Zano Bolica, vojni komandant i crnogorski gubernator. U narodnim pjesmama poznat je pod imenom Zane Grbičić, a pominje ga i Njegoš u Gorskom vijencu. Po nalogu mletačke vlasti, postao je prvi gubernator Boke Kotorske sa sjedištem na Cetinju. Poznata su njegova junaštva u komandovanju bokeljsko-crnogorskom vojskom protiv Sulejman paše 1692. godine.

10. aprila 1688. Senat Republike Venecije šalje pismo / uputstva providuru Đirolamu Korneru. Zadovoljni Senat nagrađuje crnogorska plemena zbog velikog vojnog uspjeha protiv Turaka.

.

[Ćipur]

Bitka koja je tema ovog topica, dogodila sa na današnji dan - 20. marta 1688. godine.

[Ćipur]

20. septembra 1692.

Sulejman Bušatlija kreće u drugi pohod na pokoravanje podlovćenske Crne Gore; nadire s velikom vojskom iz pravca Crmnice i Podgorice; koristi nepravovremeni i labavi savez Crnogoraca i mletačkog odreda stacioniranog na Cetinju pod komandom Ivana Bolice (Zana Grbičića), a i snage branilaca Cetinja su nesrazmjerno manje; premoć Turaka dolazi do izraza kad je Bušatliji stiglo pojačanje (4000 ljudi) pod komandom njegovoga sina; Mleci traže, a Turci im daju saglasnost za odstupnicu; pri povlačenju mletački odred minira Cetinjski manastir; Crnogorci se reorganizuju u gerilu i nanose Turcima gubitke naročito noću; stalno napadan od Crnogoraca, Sulejman je ovog puta primoran da napusti Cetinje, i ideju o uspostavljanju neposredne vlasti nad podlovćenskom Crnom Gorom.