Originally Posted by MonterO
Nemojte ovo prebacat u dio iz raznih novina,trazili su pojedini odavde
MILANSKA SVADBA, MAFIJAŠI, LJUBAVNICE
U opisu bahanalija u milanskom hotelu i orgijanju po Crnoj Gori pisac ima razumijevanja samo za Milesa i suprugu mu Lindu
Širok je spisak ličnosti koje su se mogle prepoznati u jednom od uvodnih poglavlja romana Jevrema Brkovića “Ljubavnik Duklje”.
Naravno, stara dilema povodom literature je koliko zaista književni likovi mogu biti ekvivalent stvarnim osobama koje su, dijelom ili sasvim, poslužile kao prototip za književne junake i antijunake.
Budući da je sam autor nakon preksinoćnjeg napada na njega i pogibije Srđe Vojičića ustvrdio da naručioca treba potražiti među “onima koji su se prepoznali u romanu” za čitaoce “Vijesti” zavirili smo u Brkovićev roman.
Riječ je o poglavlju naslovljenom “Pismo Karla Balestre Škodre rođaku Antoniju Seoču, poslije prvog susreta u Rimu”, a u kojem italijanski biznismen i znalac mafijaških i švercerskih poslova u epistoli navodi svoje opservacije o Crnogorcima sa kojima je sarađivao.
Brkovićevom junaku Antoniju Seoču sastanak sa ovim Italijanom ugovorila je “Dunaja Negro, iz poznate birziminijske porodice Pasinović. Gospođa Dunaja je tada bila najpoznatija poslovna Montenegrinka u Milanu, čije su kompetencije u nekim važnim poslovima, obuhvatale i Veneciju, gdje se sa Karlom Balestrom Škodrom prvi put i srela”, kako to pisac objašnjava u romanu. Iz romana saznajemo da je ona zaljubljena u Milesa kome je i poslovni saradnik i povremena naložnica.
Brkovićev epistolarni pripovjedač opisuje svadbu Rotona Vidrovanića u Milanu. Za mladoženju se kaže: “Ta je banalna protuva bila veoma bliska vlasti, ali mnogo bliža izvjesnim kriminalnim poslovima”, a malo dalje mladoženja se naziva “beogradskim žigolom, pratiocem i seksualnim opskrbiteljem trećerazrednih pjevačica”.
“Sve uzvanice na toj tragikomičnoj milanskoj svadbi dolazile su iz probavljenog izmeta Miloševićeve režimske ajkule”.- VRH
Ipak, neki likovi očito imaju veće simpatije, pa i divljenje Brkovićevog pripovjedača. To se odnosi na kuma Milesa i njegovu suprugu Lindu (“evropski dotjerana mlada plavuša krupnih očiju, kultivisanog srdačnog osmjeha”). “Gospodin Miles je, tako mislimo nas nekoliko ljudi iz samog vrha talijanske mafije, pod najmoćnijim kišobranom, imao hrabrosti da u bitku za Montenegro uđe oslanjajući se na mafiju na koju se niko prije njega u Montenegru nije oslanjao. Usudio se da podstiče i toleriše paravojne i narodne oblike formacija za odbranu Montenegra, u “datom trenutku”. Sve te paravojne, montenegrinske i birziminijske, tajne i polujavne vojske osnovane su s njegovim znanjem, materijalnom pomoću i instrukcijama njegovih komandanata.”
Među “pozitivne”, likove sa očitim piščevim simpatijama valja ubrojiti Velesa Onogostića, zvanog Suri Orao, i Silvija Drobnjaka, zvanog Dukljanski Panter. Tu je i Rik Kastor, “momak iz zlatnog perioda “duvarenja”. Kastor je, saznajemo, neko sa “građanskim šlifom, znatno urbaniji od dvojice glavnih duvanskih mafijaša, Sekule Baronića, zvanog Arapin Gamal Abdel Pršuta, i Vujoša Balonea (zvani Sijeda Lisica), koji je “prije ulaska u duvansku mafiju, jedini imao pristojno građansko zanimanje”. U kontekstu “Dunajinih ljudi” koji su organizovali transport švercovanih cigareta, pored Baronića i Balonea, pominje se i Banjore Banjestra, zvani Ban Bane Bambus.
Pored duvanske, Brkovićev pripovjedač opservira i građevinsku mafiju, pa čitalac saznaje “... da su Zoroj Burik, zvani Ljepotan, inače znatno časniji i elegantniji od svih momaka žestokih poslova, Sekula Baronić, zvani Arapin Gamal Abdel Pršuta, i njegov mentor, znatno mudriji i otmjeniji od Sekule, Glavat Akcino Kčevone, zvani ćelavi Medvjed, u Birzimniji i pomorju već utemeljili ozbiljnu građevinsku mafiju, prvu takve djelatnosti u Montenegru.” Akcino Kčevone se spominje i po uvijek spremnom haremu mladih beogradskih pjevačica, po koje kad god treba šalje specijalni avion u Surčin.
U Brkovićevom romanu nalazimo i ovaj detalj:
“Gospođa Dunaja mi se približila da bi mi u samo uho “ubacila” nešto o Ćelavom Medvjedu: “Karlone, zbog ovoga što ću ti sada reći, mogla bih se sjutra naći na nekoj od milanskih deponija smeća. Zapamti, svi su ovi oko nas, tobožnji mafijaši i žestoki momci, Sekule Arapin i njegovi primitivci, Rotone Pizdolizac, Vujoš Balone, Ban Bane, svi osim Rika Kastora, najobičniji pičkin dim, i ja s njima. Sve što se u Montenegru i Birziminiji na crno dešava - duvanska oba puta, naftni putevi, oružje, vojna oprema, snabdijevanje vaših glisera, sve osim droge i prostitucije - pod kapom je ovoga gospodina, Glavata Akcina Kčevonea. Od njega, ove večeri svi u ovoj dvorani drhte i prate svaki njegov gest, mig oka, mimiku ili tik na licu, i odmah ih tumače što to znači i kako reagovati”...
Tu je i opservacija Brkovićevog pripovjedača Balestre Škodre o nekim navikama crnogorskih novobogataša:
“Njihova predstava o gospodstvu je tipično skorojevićka i sirotinjska: za njih je svak, ko ima novaca gospodin! Teško se iz hajdučke, pljačkaške i razbojničke psihologije prelazi u psihologiju čistih ruku u rizičnim, pa i prljavim, poslovima. Montenegrini i Dunajini Birzimijci još su u kandžama sirotinje i svojih bivših zanimanja: sitnih zanatlija, taksista, neznatnih činovnika, sitnih šićardžija, primitivnih hohštaplera i prevaranata, drskih probisvijeta i obmanjivača, spremnih na sve vrste nezakonitosti, najprije na pljačku i grubu otimačinu poslova jedan drugome. Rođače Antonio, vi znate da većina takvih spodoba, u vaš najotmjeniji hotel “Doclea - Montenegro”, ulazi, što bi Sicilijanci kazali, “razgaćeno”, kao da ulaze u svoje smrdljive kužine - s kuhinjskim stolom prekrivenim jeftinom mušemom s nekoliko duvanskih progoretina! Moji prijatelji, iz čestitih trgovačkih i lovačkih talijanskih izleta po Montenegru, kažu mi da u taj vaš najelitniji hotel u Birziminiji, družina Sekule Baronića, a i on sam, svakodnevno se mogu vidjeti u prljavim bermudama i razdrljenim masnim majicama.”
Bookmarks