Malo o broju naših ljudi u Arbaniji

[The Severed Garden]

"...Vraka, kao i Skadar, takođe je živa rana poslednje odbrane, najrečitija srpsko-crnogorska oaza koja se transformisala u "Veliku Albaniju". O tome ima i najnovijih podataka u "Pobjedi", od 26. marta 1989. godine. Podatke je saopštio učitelj Vuko Stojković koji je službovao u Srpskoj osnovnoj školi u Skadru, desetak godina (1923-1932). Pored ondašnje Osnovne škole, piše, u Skadru je radilo i Dječje zabavište, Ženska radnička škola, Kulturno-prosvjetno društvo "Obilić", Omladinsko društvo "Guslar". Postojala je i srpska crkva sa skadarskim vladikom, i srpsko groblje. Kaže se, pored Srba, Crnogoraca i Muslimana, bilo je i podgoričkih muslimana. U školi je, pored njegove supruge Milice, radio i Haralampije Andrić, rođeni Skadranin, a prije njih - Filip Protić. Radili su u novopodignutoj školi koju je sagradila bogata porodica Berović i poklonila je crkvenoj opštini srpskoj. Inače, Srpska škola u Skadru, osnovana 1862, starija je četvrt vijeka od prve albanske škole otvorene u Velikoj Korči 1887. Tamo su zapažene i starocrnogorske porodice Popovića, Vukotića, Andrića, Derviševića, Vučinića, Stanića, Kadića, Štrikića, Đorđevića, Krivokapića, Osmanagića, Misovića i dr.

Takođe, pouzdano se zna da je i na području Vrake do 1943. godine bilo oko 200 crnogorskih domova (postojala je i Osnovna škola i crkva) - u desetak sela sa preko 60 bratstava iz Crne Gore (najbrojnije središte Mali Borič). O tome se dokumentovano govori u knjizi zapisa našeg savremenika - zemljaka Lazara Roganovića rodom iz Vrake, pod naslovom "Vraka i Vračani", odnosno "Pod suncem tuđega neba", štampane u Prijepolju 1978. godine. Tamo se kaže da je 1934. godine, od zuluma vladavine Ahmeta Zoge, Vraku napustilo oko 150 crnogorskih porodica, kasnije naseljenih u okolini Orahovca, na Kosovu, odakle su ponovo 1941. godine morali da se nekud razbježe i rasele. Inače, u Vraki su crnogorske porodice nastanjivane negdje početkom XVIII i zaključno sa drugom polovinom XIX vijeka. I, sve su one do strahovlade Envera Hodže (1948) održavale veoma drage prijateljske rođačke i ekonomske odnose, posebno sa stanovništvom Zete. Za istraživača je od posebnog interesa tamo taksativno dati spisak bratstava koja su naseljavala Vraku (63) i brojnijih i bogatijih porodičnih domaćinstava crnogorskih, njihove srodstveničke i zavičajne veze sa Crnom Gorom, a ređa se u knjizi i dosta imena i primjera pobratimstva i prijateljstva crnogorskih Vračana sa čestitim albanskim porodicama u Vraki i okolini. Dokumentuju se i stari narodni običaji, vrline i patnje tamo nastanjenih Crnogoraca, imena poginulih u oslobodilačkim ratovima i njihovim kretanjima tokom I i II svjetskog rata.

Međutim, najsvježiji podaci iz vrlo zakašnjele informacije Skupštine SR Crne Gore o položaju jugoslovenskih nacionalnih manjina (danas) u savremenoj Albaniji govore da - prema procjenama u SFRJ (saopšteno u Ujedinjenim nacijama) - tamo boravi oko 100.000 pripadnika jugoslovenskih naroda među kojima 60-80.000 Makedonaca, oko 20.000 Srba, 15-17.000 Crnogoraca i do 3.000 doseljenika slovenskog porijekla iz Bosne i Hercegovine. Prema zadnjem zvaničnom popisu u Albaniji je evidentirano svega 100 Crnogoraca, Muslimana i Hrvata. Ali, kako u Informaciji piše, i to se može smatrati nekim demokratskim napretkom, jep se - poslije dugog perioda, makar i u ovako malom broju, prvi put spominje da pripadnici ovih naroda uopšte žive u Albaniji (!). Pri tome Albanija priznaje samo postojanje makedonske nacionalne manjine, dok postojanje crnogorske javno i službeno negira. Inače, prema nekim novijim istraživanjima, pretpostavlja se da na području Skadra, Drača, Vrake i Tirane živi oko 2.650 porodica, tj. blizu 17.000 lica crnogorskog porijekla koja su pokrštavanjem imena i prezimena (1966) dobila (posebno djeca) "savremena" albanska (revolucionarna) imena ilirska. Od tada su ukinuta i prezimena na "ić" i "vić", čime su im tako velikodušno darovali progresivno "albansko porijeklo" i isključili matično, maternje, slaveno-srpsko-crnogorsko, što se ono kaže od pamtivijeka..."

Vukale Đerković

---------------------------------------------


Trebalo bi još dodati da danas, prema procijenama nekih međunarodnih organizacija za ljudska prava, poput UN-a, HRW-a, i sl.; u Arbaniji imao oko 250 - 300 hiljada Makedonaca (iako ih Arbanija priznaje tek oko 5 000 - ali ajde bar ih priznaje (!)) - dok sami Makedonci insistiraju da ih je i do 600 000 (što je ipak žešće prećerivanje).
Grka je oko 400 000, a ima i na desetine hiljada Crnogoraca i Srba.

Pretpostavlja se, iako to službena Arbanija (naravno) negira, da od oko
3, 5 miliona stanovnika u toj zemlji - otprilike jednu trećinu (ili možda nešto manje) čine nacionalne manjine. Uz navedene skupine, tamo ima i dosta Cincara ("Vlaha"), Cigana (Roma), pa i Turaka, i itd.

[ATAMAH]

To je bila prisilna asimilacija naših ljudi. Da se srpskim/crnogorskim Arbanasima pokušaju pritiskom promijenit prezimena $utri dan bi iznad SCG osvanuli avioni Nato alijanse ili bi možda dovoljan bio telefonski poziv amer. državnog sekretara premijerima. :x

Zanima me šta je naša država učinila po pitanju statusa Srba i Crnogoraca u Albaniji.

[Petar Mrvaljevic]

Zanima me šta je naša država učinila po pitanju statusa Srba i Crnogoraca u Albaniji.

Ako mislis na SiCG, onda se nemoj sjekirat, jer ta drzava moze da nestane za koji dan, tako da imaju precih stvari o kojima razmisljaju. Osim toga, ta drzava je nesposobna za bilo sto.

[Ćipur]

IN MEMORIAM

Prof. Vukale Đerković

Profesor srpskohrvatskog i ruskog jezika i književnosti, Vukale Đerković bio je na daleko poznat i priznat kulturno-prosvjetni, stručni i naučni radnik, disertant filoloških nauka Moskovskog univerziteta, kulturolog, književni istoričar, publicista i prevodilac. Aktivno je prevodio sa ruskog jezika poeziju Puškina, Visockog i drugih autora. Objavio je preko četiri stotine stručnih tekstova i naučno-istraživačkih radova, sarađivao u brojnim kulturnim glasilima, bio predsjednik Udruženja nastavnika i profesora Crne Gore, Republičkog društva za srpskohrvatski jezik i književnost, član Republičkog savjeta za prosvjetu, nauku i kulturu, i poslanik Prosvjetno-kulturnog vijeća Skupštine Crne Gore i narodni odbornik Skupštine opštine. Učestvovao je na brojnim stručnim i naučnim skupovima i bio predsjednik Društva crnogorsko-ruskog prijateljstva „Pavle Apolonovič Rovinski".
Rođen je u krševitom crnogorskom selu Bezjovo, u Kučima, 8. juna 1927. godine. Završio je četvororazrednu osnovu školu na Cvilinu, osmorazrednu gimnaziju u Titogradu i Podgorici, Višu pedagošku školu (grupa srpskohrvatski i ruski) na Cetinju, Filozofski fakultet u Beogradu (grupa južnoslovenski jezici i književnosti), specijalizaciju i četvorogodišnji postdiplomski studij na Književnoj katedri Filološkog fakulteta na Moskovskom državnom univerzitetu „Lomonosov" sa disertacijom na ruskom jeziku „Crna Gora i crnogorska literatura u Rusiji 1754-1954".
Radio je u osnovnim i srednjim školama Crne Gore, na Žabljaku, u Pljevljima, Titogradu, bio novinar „Pobjede" i dvadesetak godina glavni i odgovorni urednik stručne publikacije prosvjetnih, kulturnih i naučnih radnika Crne Gore „Prosvjetni rad", sekretar Republičkog Sindikata prosvjetnih, kulturnih i naučnih radnika, kasnije Republičkog odbora društvenih djelatnosti Crne Gore. Zatim je bio direktor Kulturno-umjetničke ustanove Doma omladine „Budo Tomović" u Titogradu i savjetnik i urednik u Republičkom zavodu za unapređivanje školstva Crne Gore. Petnaest godina radio je na dužnostima stručnog urednika Zavoda za udžbenike jezika i književnosti za osnovne i srednje škole, uređivao knjige poezije i proze školske lektire, autor velikog broja stručnih i naučnih radova.
Među brojnim društvenim priznanjima odlikovan je i Jugoslovenskim ordenom rada sa zlatnim vijencem, jubilarnom Plaketom Saveza organizacija za vaspitanje i brigu o djecu Jugoslavije, Zlatnom plaketom Međurepublikog odbora Jugoslavije za doprinos i razvoj kulturno-umjetničkog amaterizma... Dobitnik je i najvišeg državnog priznanja Republike Crne Gore – nagrade OKTOIH za 1977. godinu, „za izuzetne rezultate u oblasti vaspitanja i obrazovanja", kao i drugih istaknutih priznanja.
Profesor Vukale Đerković ostaće upamćen u crnogorskoj kulturi kao izuzetni pregalac, aktivni poslenik u brojnim kulturnim djelatnostima, angažovani intelektualac izuzetne kreativne volje i energije.
Sahrana prof. Vukala Đerkovića biće obavljena danas u 14.30 časova u njegovom rodnom Bezjovu u Kučima.


-Poetski eho Puškina i Njegoša u Rusiji i Crnoj Gori - Vukale Đerković

Vukale Đerković predsjednik

http://www.dan.co.me/?nivo=3&rubrika...&clanak=255481

"...Vraka, kao i Skadar, takođe je živa rana poslednje odbrane, najrečitija srpsko-crnogorska oaza koja se transformisala u "Veliku Albaniju". O tome ima i najnovijih podataka u "Pobjedi", od 26. marta 1989. godine. Podatke je saopštio učitelj Vuko Stojković koji je službovao u Srpskoj osnovnoj školi u Skadru, desetak godina (1923-1932). Pored ondašnje Osnovne škole, piše, u Skadru je radilo i Dječje zabavište, Ženska radnička škola, Kulturno-prosvjetno društvo "Obilić", Omladinsko društvo "Guslar". Postojala je i srpska crkva sa skadarskim vladikom, i srpsko groblje. Kaže se, pored Srba, Crnogoraca i Muslimana, bilo je i podgoričkih muslimana. U školi je, pored njegove supruge Milice, radio i Haralampije Andrić, rođeni Skadranin, a prije njih - Filip Protić. Radili su u novopodignutoj školi koju je sagradila bogata porodica Berović i poklonila je crkvenoj opštini srpskoj. Inače, Srpska škola u Skadru, osnovana 1862, starija je četvrt vijeka od prve albanske škole otvorene u Velikoj Korči 1887. Tamo su zapažene i starocrnogorske porodice Popovića, Vukotića, Andrića, Derviševića, Vučinića, Stanića, Kadića, Štrikića, Đorđevića, Krivokapića, Osmanagića, Misovića i dr.

Takođe, pouzdano se zna da je i na području Vrake do 1943. godine bilo oko 200 crnogorskih domova (postojala je i Osnovna škola i crkva) - u desetak sela sa preko 60 bratstava iz Crne Gore (najbrojnije središte Mali Borič). O tome se dokumentovano govori u knjizi zapisa našeg savremenika - zemljaka Lazara Roganovića rodom iz Vrake, pod naslovom "Vraka i Vračani", odnosno "Pod suncem tuđega neba", štampane u Prijepolju 1978. godine. Tamo se kaže da je 1934. godine, od zuluma vladavine Ahmeta Zoge, Vraku napustilo oko 150 crnogorskih porodica, kasnije naseljenih u okolini Orahovca, na Kosovu, odakle su ponovo 1941. godine morali da se nekud razbježe i rasele. Inače, u Vraki su crnogorske porodice nastanjivane negdje početkom XVIII i zaključno sa drugom polovinom XIX vijeka. I, sve su one do strahovlade Envera Hodže (1948.) održavale veoma drage prijateljske rođačke i ekonomske odnose, posebno sa stanovništvom Zete. Za istraživača je od posebnog interesa tamo taksativno dati spisak bratstava koja su naseljavala Vraku (63) i brojnijih i bogatijih porodičnih domaćinstava crnogorskih, njihove srodstveničke i zavičajne veze sa Crnom Gorom, a ređa se u knjizi i dosta imena i primjera pobratimstva i prijateljstva crnogorskih Vračana sa čestitim albanskim porodicama u Vraki i okolini. Dokumentuju se i stari narodni običaji, vrline i patnje tamo nastanjenih Crnogoraca, imena poginulih u oslobodilačkim ratovima i njihovim kretanjima tokom I i II svjetskog rata.

Međutim, najsvježiji podaci iz vrlo zakašnjele informacije Skupštine SR Crne Gore o položaju jugoslovenskih nacionalnih manjina (danas) u savremenoj Albaniji govore da - prema procjenama u SFRJ (saopšteno u Ujedinjenim nacijama) - tamo boravi oko 100.000 pripadnika jugoslovenskih naroda među kojima 60-80.000 Makedonaca, oko 20.000 Srba, 15-17.000 Crnogoraca i do 3.000 doseljenika slovenskog porijekla iz Bosne i Hercegovine. Prema zadnjem zvaničnom popisu u Albaniji je evidentirano svega 100 Crnogoraca, Muslimana i Hrvata. Ali, kako u Informaciji piše, i to se može smatrati nekim demokratskim napretkom, jep se - poslije dugog perioda, makar i u ovako malom broju, prvi put spominje da pripadnici ovih naroda uopšte žive u Albaniji (!). Pri tome Albanija priznaje samo postojanje makedonske nacionalne manjine, dok postojanje crnogorske javno i službeno negira. Inače, prema nekim novijim istraživanjima, pretpostavlja se da na području Skadra, Drača, Vrake i Tirane živi oko 2.650 porodica, tj. blizu 17.000 lica crnogorskog porijekla koja su pokrštavanjem imena i prezimena (1966) dobila (posebno djeca) "savremena" albanska (revolucionarna) imena ilirska. Od tada su ukinuta i prezimena na "ić" i "vić", čime su im tako velikodušno darovali progresivno "albansko porijeklo" i isključili matično, maternje, slaveno-srpsko-crnogorsko, što se ono kaže od pamtivijeka..."

Vukale Đerković

[Mstislav]

Да ли неко зна због чега тачно врачани не могу добити држављанства?

[Mstislav]

Емисија ртс-а о нашем народу у албанији
















Сајт срба-црногораца из албаније

http://www.moraca-rozafa.org/

[Mstislav]

Зашто нема иницијативе од стране државе да се чвршће повеже са овим људима?
Да ли је то што смо их "препустили" србији био намјеран потез или уобичајена небрига за наш народ који је преко границе?

Зашто врачани чекају 2 деценије на држављанство (да не почињем сад ко га све добија), постоји ли нечији интерес да ти људи не буду дио нашег друштва?


Какво је ваше мишљење, треба ли шта мијењати у поступању (недостатку истог) према врачанима и нашем народу у албанији, или не?

[metabond]

Да ли неко зна због чега тачно врачани не могу добити држављанства?

Dobar dio njih se osjeca Srbima, i smatraju da im je matica Beograd.

[Mstislav]

Нисам знао да је национално осјећање један од услова за добијање држављанства.
Који је то члан у закону?

[Mstislav]

Vračani ispred Skupštine: Protestovaće do državljanstva

Nakon skoro godinu dana pauze i čekanja da dobiju državljanstvo, Vračani su se okupili ispred Skupštine Crne Gore zahtijevajući papir koji će potvrditi njihovo postojanje.
Strpljenje im, kako kažu, nije ništa donijelo, i riješeni su da protestuju ispred Parlamenta do daljnjeg, do državljanstva.



http://www.vijesti.me/vijesti/vracan...a-clanak-91133

Ништа се у цг не може завршит без граје и муке.
Можда да ова ђеца питају шинаватру како је добио држављанство, да и они тако.

[metabond]

Нисам знао да је национално осјећање један од услова за добијање држављанства.
Који је то члан у закону?

Jeste da toga nema u zakonu, ali ako oni se izjasnjavaju kao Srbi ili kao Srbi iz Crne Gore kojima je matica Srbija onda ocemu polemika, oce papire CG ali ce sjutra da rade protiv interesa CG.

[Ležeći policajac]

Нисам знао да је национално осјећање један од услова за добијање држављанства.
Који је то члан у закону?

nacionalno osjećanje ti je službeni dokument kojim potvrđuješ svoje antidržavne aktivnosti u slučaju dobijanja državljanstva. To ti je član 1. Stav 1, Tačka 1 u zakonu o državljanstvu

[Mstislav]

Vračani dobijaju državljanstvo

http://www.vijesti.me/vijesti/vracan...o-clanak-91771

Ето тако.
Претпоставља се због чега баш сад након 21 године (двадесет и једне) ал не мари ови људи су одсад (ил ће бит убрзо) равноправни са остатком популације.
Врачани срећна вам држављанства!

[Ležeći policajac]

velim ja da Bog da svake godine izbori

[Mstislav]

Državljanstvo nakon godinu



http://www.vijesti.me/vijesti/drzavljanstvo-nakon-godinu-video-95566


Ипак ће чекат још једну годину.

[Edza]

Зашто нема иницијативе од стране државе да се чвршће повеже са овим људима?
Да ли је то што смо их "препустили" србији био намјеран потез или уобичајена небрига за наш народ који је преко границе?

Зашто врачани чекају 2 деценије на држављанство (да не почињем сад ко га све добија), постоји ли нечији интерес да ти људи не буду дио нашег друштва?


Какво је ваше мишљење, треба ли шта мијењати у поступању (недостатку истог) према врачанима и нашем народу у албанији, или не?

nema leba od tija "srba i crnogoraca" u Albaniju, Srpska vlada baca pare. Nije tamo ostalo nista. Mogu Srbi doves pravoslavnog popa da skropi one djedurine po slava i praznika i njihovu malu djecu, al ta su djeca vec albanska. Iako su im ocevi i dedovi bili iz crne Gore.
Sve je asimilovano. Crnogorsku vladu ne interesuju.

[Crka]

Koja crnogorskka vlada ne moze se pofatat sa problemim u cg a ne da ih stvara tako sto bi se zblizavala sa albaniziranim crnogorcima i izazivala albaniju... Sjedi jadan da se organizujemo mi jos jedno 1000 godina pa cemo onda da gledamo u tudje dvoriste buaahh

[Mstislav]

Па због чега онда пратимо оне из ловћенца и из пероја?
Не разумијем како можеш направити проблем са сусједном државом залажући се за свој народ у њој, ако не желиш ништа више осим да им побољшаш живот колико си у могућости?

[Crka]

Sprdam se jadan Vidis da se ne pitamo sa crnom gorom a ne sa ljudima izvan crne gore... da je srece to bi trebalo da ambasade forsiraju...

[chucknorris]

кад смо већ код "диЈаспоре", зна ли ко колико Црногораца има сада у Пећ? Знам да је 60-тих тамо било око 30% Црногораца.

[Hari Krisna]

Prema popisu 1961 ukupno na Kosovu je bilo 37.588 Crnogoraca a u Peći 12.701 sto je cinjelo 19,05%. 2006 godine je bilo oko 1.800 ili 1,9%. Koliko ima sad ne znam tj. nijesam nasao nidje taj podatak.

[Mstislav]

Према попису у албанији из 2011 у тој држави живи 366 (словима триста шездесет и шест) особа које се осјећају црногорцима.
http://www.instat.gov.al/media/17735...ensus_2011.pdf
Сајт који сам поставио морача-розафа више није у функцији, али видјех да постоје на фејсбуку.
Срба није било на попису (ваљда албанија признаје само македонце грке црногорце влахе и роме за националне и културне мањине) да не буде да су се наши писали као срби па их зато нема више.

[Crka]

Према попису у албанији из 2011 у тој држави живи 366 (словима триста шездесет и шест) особа које се осјећају црногорцима.
http://www.instat.gov.al/media/17735...ensus_2011.pdf
Сајт који сам поставио морача-розафа више није у функцији, али видјех да постоје на фејсбуку.
Срба није било на попису (ваљда албанија признаје само македонце грке црногорце влахе и роме за националне и културне мањине) да не буде да су се наши писали као срби па их зато нема више.

Asmiliovali su se il otisli! Albanija je raspad od zemlje (nista uvrijedljivo al jbg) tako da... jos niko n evodi racuna o tim ljudima tamo sa nase strane... nema se sto ocekivat drugaciji rezultat...

[Mstislav]